Het plan en uitvoering
Jezus noemt satan mensenmoordenaar, de vader van de leugen (Joh.8:44) hij, satan, wil de mensen verleiden, met krachten, tekenen en bedrieglijke wonderen (2 Thess. 2:9). De satan kende de Bijbelse profetie, hij wist dat op een dag Jezus zou komen, geboren uit een maagd. Satan creëerde zijn eigen evangelie zijn eigen jezus en zijn eigen geest, met slechts één doel: de mensen in verwarring brengen en satans plan: door een eigen religie op te zetten probeerde hij de mensen van God af te houden. Hij creëerde een occult religieus systeem wat de wereld zou controleren, een systeem waar de mensen in geloven moorden voor doen, en, voor zouden sterven - wanneer nodig. Om dit systeem te introduceren, gebruikte hij twee mensen: Nimrod en zijn moeder Semiramis, zij huwde haar zoon, Nimrod. Hij wordt daarom genoemd de zoon en de vader, de eerste stad gebouwd na de zondvloed was Babylon en satan gebruikte het om zijn hoofdkwartier hier op te zetten. Semiramis was de koningin van Babylon en Nimrod leidde de mensen in hun (hernieuwde) rebellie tegen God. In Genesis 10:10 wordt Nimrod de bouwer van de stad Babylon genoemd, een geweldig jager, maar volgens nadere gegevens ook een groot veldheer en veroveraar van steden en landen. Heerszucht en machtsstreven waren zijn devies (..) de Bijbel omschrijft hem als een geweldig jager voor het aangezicht des Heren. geweldig in het oog van de mensen maar, naar uit de grondtekst valt af te leiden, eerder tegen dan voor het aangezicht des Heren. toch heeft, naar zal blijken, zijn vrouw Semiramis [tevens zijn moeder] die een half-godin wordt genoemd, een nog veel grotere invloed op het zich ontwikkelende religieuze systeem gehad. 

Van haar wordt vermeld dat zij een goddelijke zoon baarde, Ninus (de zoon), in de Bijbel vermeld als Tammuz, die zijn goddelijkheid ontleende aan het feit dat Semiramis, hem op bovennatuurlijke wijze ontving van Nimrod en kreeg door dit alles ook de moeder iets van die goddelijkheid mee en zo werd de weg gebaand tot de aanbidding van de goddelijke moeder en het kind, waarin het kind kind blijft en de moeder steeds groter en belangrijker wordt. Een zogenaamde maagdelijke geboorte. Nimrod was god, Semiramis de maagd en Tammuz (de zgn. gereïncarneerde Nimrod) god's zoon. een eigen god, maagd en jezus door satan bedacht en gecreëerd! satan kende  God's Heilsplan en maakte er een schaamteloze kopie van! Semiramis sloeg munt, uit de mens zijn rebellie tegen God zijn huwelijkswet. Zij promootte het celibaat (een religieuze dekmantel om ontucht en overspel te verbergen, echtbreuk, homoseksualiteit en lesbianisme).

Dit is de bron van het rooms katholieke celibaat. Door het celibaat zijn de priesters apart gezet, heilig, net als vandaag binnen de R.K. kerk. men gelooft dat het sacrament van celibaat hoger is dan het sacrament van het huwelijk. De nonnen waren tempelhoeren, die de priesters dienden [met hun lichaam] net als vandaag [binnen de R.K. kerk]. indertijd noemde men hen de begenadigde maagden, tegenwoordig worden zij de bruiden van Christus genoemd. Zij [Semiramis] was de bedenkster van de biecht, om zo achter de geheimen van haar volgelingen te komen, men was bang voor hun priesters. Ze waren bang dat ze gechanteerd zouden worden, satan hield hiervan. In de toekomst zou hij de biecht gebruiken om complete landen naar de ondergang te leiden. 

Ook de dood door middel van kruisiging was een idee van Semiramis. oorspronkelijk was een kruis in een T-vorm, en ontworpen om te worden aanbeden, dit gebeurde o.a. in Babel en Egypte. Kruisigen van iemand was een offer aan de god Tammuz, en/of Nimrod [T, de eerste letter van Tammuz]. Nimrod was een heks. onder zijn leiding werd astrologie geïntroduceerd, zijn naam was ook Moloch, offers aan Moloch waren niet ongewoon, één van Noach's zonen, Sem, was nog in leven in die tijd hij vermoordde Nimrod, om een einde te maken aan de occulte praktijken. Semiramis eiste ook offers: zij was immers ook goddelijk? 

Er moesten aan haar baby's worden geofferd bij de te offeren baby's werd een kruisteken in de borst gekerfd en het hartje werd er uit gesneden dit zou Semiramis gunstig stemmen en daardoor zou men vrede krijgen met god Nimrod. Semiramis was de belichaming van het kwaad! Na Nimrod de god zijn dood, was het volk natuurlijk volledig in de war. Semiramis zorgde snel voor een nieuwe leugen: Semiramis noemde Nimrod nu Baäl, de zonnegod, en eiste dat hij aanbeden werd. Richteren 2:11, Israël dwaalde en aanbad de Baäls, beelden van Nimrod. Zij werd zwanger en baarde een zoon, Tammuz, hoewel zij claimde nog steeds een maagd te zijn, zij vertelde iedereen dat Nimrod gereïncarneerd was. Semiramis claimde de geest van God, gereïncarneerd in een vrouw te zijn. Haar symbool was de maan zij was de maagd-moeder en al snel verschenen er overal beelden van haar met de kleine zonnegod (Tammuz) op haar arm. zij [Semiramis] vertelde dat de zonnegod hun messias, redder, was. 

Dit beeld -uiteraard- doet ons denken aan de Mariabeelden met de beeltenis van jezus op haar arm. de cirkels om de hoofden van Maria en jezus hebben zo hun betekenis, de cirkel bij Maria: de maan, bij jezus: de zon bekend?! Waarom aanbid de R.K. kerk deze beelden?! Is er een overeenkomst tussen de Babel-godsdienst en de R.K. kerk?! Beiden aanbidden in ieder geval hetzelfde beeld, deze beelden zijn overal op de wereld terug te vinden wanneer u ze zelf wilt zien kunt u willekeurig een R.K. kerk binnenwandelen en ze aanschouwen. Semiramis werd uiteindelijk bekend als de koningin van de hemel. overal ter wereld komen, tot op heden, op een wonderlijke wijze zomaar verschijningen van Semiramis voor, vaak worden dit Maria-verschijningen genoemd. echter, voordat Maria er was, waren deze verschijningen er al! Over de hele wereld bestaan in de mythologie dezelfde verschijningen, met andere namen. Dit fenomeen noemt men wonderen. Ik zou het verleiding van satan willen noemen, namen waaronder deze verschijningen voorkomen zijn: Venus, Diana (goden-dochter), Isis, Madonna (vrouwe of vrouw), Fatima, enz. ook de huilende Mariabeelden zijn een voorbeeld van deze wonderen, door satan bewerkt.

"Ziet gij niet wat zij doen in de steden van Juda en op de straten van Jeruzalem? De kinderen rapen hout, de vaders steken vuur aan en de vrouwen kneden deeg om offerkoeken te maken voor de koningin des hemels en zij brengen plengoffers aan andere goden teneinde MIJ te krenken". Jeremia 7:17 e.v.:

Ook de Israëlieten dienden de Moloch, de koningin des hemels, Tammuz, of hoe het heet: zij volgden de godsdienst van- en dienden: de satan. de godsdienst van Babel was in Egypte gekomen. onder andere namen dienden de Egyptenaren de zon (Osiris) en de moeder Isis, de priesters van de Egyptenaren kenden de zgn. transubstantie, dwz. zij hadden de kracht -zo geloofden zij- om hun god, de zon, om te zetten in een wafel, of... hostie, de gelovige at dan deze wafel -hun god- om hun ziel te voeden. op deze wafel stonden de letters: IHS, wat staat voor de Egyptische drie-eenheid Isis, Horus en Seb. In deze wereld leefde het volk van Israël, als slaven moesten zij werken voor de farao. Na 400 jaar werd het volk uit Egypte geleid, het eerste gebod van de Here was, toen Hij de tien geboden gaf: gij zult geen andere goden voor Mijn aangezicht hebben (Ex.20:3). Israël heeft vaak niet geluisterd naar dit gebod. maar, dat moet een ieder in de tegenwoordige tijd toch ook vaak van zichzelf zeggen! In Ezechiël 8:10-16 wordt nog genoemd: aanbidding van beesten (vers 10-12), vrouwen die Tammuz beweenden (vers.14), 25 mannen die de zon (Baäl) aanbidden (vers. 16). Dit alles vond plaats in de tempel van God! De Israëlieten haatten de profeten, vanwege het openbaar maken en doorzien van hun zonden. Na Maleachi sprak God niet meer, gedurende 400 jaar. Men werd slaaf van het systeem in Israël, de religieuzen dezen werden erg machtig, net als in de tijd van Semiramis en satan inspireerde in deze tijd het schrijven van de apocriefe boeken, o.a. het boek van de Maccabeeën. Het R.K. concilie van Trente (1546) keurde deze boeken goed, als zijnde geïnspireerd door God. onder de groep mannen door king James gekozen om de Bijbel te vertalen, waren veel undercover Jezuïetenpriesters aanwezig, voordoend alsof zij lid waren van de Church of England (kerk van Engeland) 

God, in Zijn grote genade, bewaarde Zijn Woord en deze Jezuïeten waren niet in staat om de vertaling aan te passen zoals gepland echter, door hun invloed, werden de niet geïnspireerde apocriefe boeken in de originele King James vertaling opgenomen. Deze samenzwering werd ontdekt door Bijbelgetrouwe gelovigen, en verwierpen zij de apocriefe boeken en verwijderden die uit de King James vertaling. Heden is er een heruitgave van de originele King James vertaling van 1611 met de goddeloze apocriefe boeken erin opgenomen dankzij de Jezuïeten. 

Na Christus Zijn overwinning op Golgotha kwam satan met nieuwe plannen, hij inspireerde nieuwe religieuze visies, afgeleid van de oude godsdiensten. De Babel-dienst leeft nog steeds voort en is gebaseerd op drie principes:

1. Liturgie (religieuze ceremonies, om mensen onder de indruk te brengen.)
2. Canonieke wetten (religieuze regels, wetten, zie Mattheüs 15:9, Markus 7:7)
3. Dogma's (de waarheid - volgens de leiders). zo overheerst satan de gelovigen, door een systeem, opgebouwd uit regels, riten enz.

Dit was al zo vanaf de beginne, dit is nu nog zo. en hij gebruikt hiervoor o.a. de R.K. kerk, met hun Babelse godsdienst. Om te zien hoe dat systeem tegenwoordig functioneert en hoe het is ontstaan, moeten we terug naar de tijd dat God weer sprak. Na 400 jaar stilte, stond er een profeet op: Johannes de Doper. zijn boodschap was "Bekeert u!" Deze woorden gelden nog steeds, alleen bekering kan ons uit de religieuze systemen weg helpen.

De zondag eren een doorn in het oog van de Eeuwige God.

Diverse pagina's doen verslag, op hun eigen manier, over en van het leven van Constantijn de Grote. Hieronder de invoering tot de zondagsrust zoals we die nu kennen.

christendom

 

Constantijn is vooral bekend als de eerste Romeinse keizer die zich zou hebben uitgesproken voor het christendom, en die de grondslag legde voor de christelijke fase van het Romeinse rijk dat zich verder zou ontwikkelen tot het Byzantijnse rijk. met zijn edict van Milaan (313) maakte Constantijn een einde aan de christenvervolgingen.

De reden dat Constantijn meer en meer het christendom begon te bevoordelen ten opzichte van andere godsdiensten was uit praktische noodzaak. In het keizerrijk van Constantijn was weinig eenheid en het christendom was, dankzij de bisdommen en de gecentraliseerde organisatie met de paus, de bisschop van Rome, het enige centrale gezag dat goed functioneerde. Door de verheffing van het christendom tot staatsgodsdienst verkreeg Constantijn de macht over deze organisatie en kon hij daarmee de grip op zijn rijk vergroten.

Waarom hij zich niet liet dopen en christen werd is dat christenen in die dagen niet mochten vechten en al zeker niet doden. Als Constantijn zich tot het christendom zou bekeren hield dat in dat hij niet meer ten oorlog kon trekken en daardoor minder in de positie was om zich tegen zijn opponenten te verweren. Bovendien had hij geconstateerd dat de eenheid onder christenen minder groot was dan hij eerst had gedacht en een keuze zou inhouden dat hij dan ook meteen partij koos voor een bepaalde groepering christenen en daarmee de andere groeperingen tegen zich in het harnas zou jagen.

 

In 321 maakte Constantijn de zondag bij wet tot algemene rustdag in het gehele Romeinse rijk.                                                                          

Tijdens het concilie van Laodicea (367 n.C.) werd de zondag als officiële rustdag bepaald in plaats van de Sabbat.                                              

Op zijn sterfbed (337) liet Constantijn zich dopen door de Ariaanse bisschop Sylvester.

 

Jodendom

In tegenstelling tot het christendom was de houding van Constantijn richting het Jodendom minder positief, zo voerde hij verscheidene beperkende maatregelen in met betrekking tot de Joden:

Op 18 oktober 315 stelde Constantijn in dat Joden die proselieten (bekeerlingen tot het christendom) vervolgden de doodstraf krijgen door middel van verbranding.

Hij dwong van het eerste concilie van Nicaea (325 n.C.) een verbod af tegen het vieren van Pesach op 14 nisan, zoals de Quartodecimanen deden.

In 329 werd het de Joden verboden christelijke slaven te besnijden.

In 329 werd de doodstraf opgelegd aan hen die zich bekeerden tot het Jodendom. Joden die daarentegen tot het christendom overgingen kregen rechterlijke bescherming. 

In 335 een bevelschrift uitgevaardigd dat huwelijken tussen Joden en christenen verbood, en de doodstraf oplegde aan iedere Jood die dit bevelschrift overtrad.

In 335 werd het Joden verboden om christelijke slaven te kopen of te besnijden.

Bijeenkomsten voor religieuze diensten werden beperkt, maar het werd Joden toegestaan jaarlijks Jeruzalem binnen te gaan op Tisha b'av, waarop onder andere de verwoesting van de tempel in 70 n.C. (aan het einde van de Joodse oorlog) wordt herdacht.

Opmerkelijk is de vijandige taal van verschillende van bovengenoemde wetten, waarin het Jodendom wordt aangeduid als een smadelijke secte ("secta nefaria") of als een bestiale sekte ("secta feralis").