God's Onderwijzing - Verboden door Rome

Hoe kon van een illegale praktijk worden gesproken? In 321 na Christus vaardigde Constantijn, die niet alleen een Romeinse keizer was, maar ook de positie van Babylonische hogepriester bekleedde, een wet uit van de strekking: "laten de magistraten en de mensen die in de steden woonachtig zijn, rusten op de eerbiedwaardige dag van de zon, en laten alle werkplaatsen gesloten zijn". zoals blijkt uit de woorden "eerbiedwaardige dag van de zon", kwam deze wet voort uit het Mithraïsme, niet uit het christendom. alle gerespecteerde historici zijn het erover eens dat deze wet een overwinning van het heidendom over het christendom betekende. Kerkleiders in Rome handhaafden deze wet destijds streng in al hun gemeenten, maar buiten de stad verzette men zich ertegen ten gunste van Gods wetten en zo begon in de kerk de strijd tussen de wetten van de mens en de Wet van God.

 

De overgrote meerderheid van de gelovigen in de wereld nam de Sabbat in acht en vierden de Feesten, met inbegrip van Pesach. deze gelovigen werden echter door de kerk van Rome beschuldigd van 'het Jodendom te willen beoefenen' of 'als Joden te willen zijn'. Dit gaat lijnrecht in tegen hetgeen Paulus vertelde in Romeinen 11:17 over de wilde loot (gelovigen uit de heidenen) die in de edele olijf (de Joden) geënt is het wordt inderdaad van ons verwacht dat wij Joodse regels in praktijk brengen en niet 'verheidensen'. 

 

Ik breng heel eenvoudig onder woorden wat er gebeurd is; aan de Joden zijn Gods Wetten gegeven en de heidenen hebben satans wetten aangenomen. Paulus waarschuwt ons in 2 Thessalonicenzen 2:1-8 voor dit gevaar als hij spreekt over de geheime kracht van de wetteloosheid die werkzaam is en over de satanische krachten die zich toen en ook nu tegen de Thora verzetten.

 

Deze ontwikkeling heeft zich de hele geschiedenis, tot op de dag van vandaag, voortgezet; maar voor de meeste christenen blijft dit feit verborgen omdat de kerk zich er niet van bewust is dat het christendom wetten volgt die door mensen zijn gemaakt, en in wezen totaal niet de vrijheid geniet die waarachtige godsdienst met zich meebrengt.

 

Welke zijn dan deze door mensen gemaakte wetten? Er zijn er vele; en kan ze niet alle weergeven, maar zal er voldoende noemen om het betoog te ondersteunen.

 

Er zijn bewijzen dat ook al vóórdat in 321 na Christus het edict van Constantijn werd uitgevaardigd, het christendom veranderingen van Gods wetten afdwong. Dit gebeurde in 314 na Christus, toe op het concilie van Aries bisschoppen uit Italië, Spanje, Gallië, Dalmatië, en Afrika onder leiding van keizer Constantijn vergaderden om te bespreken hoe gehandeld moest worden ten aanzien van de zogenaamde donatistische beweging in Afrika, die zich niet conformeerde aan de Roomse kerk. deze donatistische christenen weigerde de kinderdoop en door het zwaard afgedwongen bekeringen te aanvaarden en zij lazen zelf de Schriften. Een groep bisschoppen en hun volgelingen die getrouw waren aan Rome, verzetten zich tegen de donatisten. Deze groep werd bekend als de 'Traiditors', wat betekent 'degenen die overleverden'. De Traiditors waren erop uit om alle Bijbels te confisqueren en om hun medechristenen te verraden door hen in Rome aan te geven. Constantijn wilde in Aries bovengenoemde kwesties met zijn bisschoppen behandelen, evenals het Pesach-feest, dat door de overgrote meerderheid van de kerken over de hele wereld werd gevierd. Verder kwam natuurlijk de Afrikaanse kerk ter sprake, het belangrijkste onderwerp van dit bijzondere concilie. Er werd besloten dat iedereen Pasen moest vieren en er werd een canon samengesteld waarin de praktische toepassing werd beschreven. Het woord 'canon' betekent: een kerkelijke wet of kerkelijk regelement, door een concilie bekrachtigd. De volgende kerkelijke wet, die in 325 na Christus werd uitgevaardigd, was het decreet van Nicea, waarin het volgende werd verklaard: "Het schijnt voor iedereen een onwaardige zaak te zijn om de gewoonte van de Joden te volgen inzake het vieren van deze allerheiligste plechtigheid; zij, bezoedelde ellendelingen die zij zijn, die hun handen met schandelijke misdaad hebben bevlekt en daardoor terecht verblind zijn. Het past ons daarom de praktijk van deze mensen te verwerpen en gedurende alle komende eeuwen vast te houden aan een meer rechtmatige wijze van viering van deze plechtigheid. Wij willen niets met deze zo gehate mensen te maken hebben, want de Verlosser heeft een ander pad voor ons afgebakend."

 

De volgende wet was canon XXIX van het concilie van Laodicea dat in 364 na Christus werd gehouden, en waarin werd verklaard: "christenen moeten zich niet als Joden gedragen door op de Sabbat te rusten, maar zij moeten die dag werken en liever de Dag des HEEREN eren; en als zij kunnen, dàn als christenen rusten. maar als blijkt dat onder hen mensen zijn die het Judaïsme praktiseren, dan moeten zij van Christus verbannen worden". 

 

Onder de banvloek komen betekende de doodstraf en door de gehele geschiedenis heen zijn vele afgeslacht, niet omdat zij in Yehoshua als hun Redder geloofden, maar omdat zij de Sabbat in acht namen en de vastgestelde Feesten van de Ene vierden.

 

Ik stel opnieuw de vraag: Is dit vrijheid?

 

Vele kerkelijke concilies volgden, waarbij de besluiten van de vorige concilies streng werden gehandhaafd; er werden verschillende middelen gebruikt om dit te bereiken, zoals bedrog, onderhandelingen, vervolging en ook slachting. de Synode van Whitby (United Kingdom) bijvoorbeeld, die in 664 werd gehouden door gelovigen die de Sabbat in acht namen en Pesach vierden, werd bezocht door gezanten uit Rome, die dwang uitoefenden om te bereiken dat men zich zou voegen naar het systeem van aanbidding van Rome. Aan de andere kant werden in dezelfde periode 1200 christenen uit Bangor-on-Dee in Noord Wales afgeslacht, omdat zij weigerden zich te conformeren aan de Romeinse wetten met betrekking tot Sabbat en Pesach. In feite namen de bewoners van Wales de Sabbat op Bijbelse manier in acht tot 1115 na Christus, evenals de Ieren en Schotse christenen dit tot 1175 na Christus deden. Tijdens de Synode van Toulouse in 1163 werd dit besproken en de bisschoppen stelde toen de volgende verklaring op, hiermee opnieuw bovenstaande kerkelijke wetten afdwingend: "de bisschoppen en priesters moeten erop toezien dat iedere persoon van wie ontdekt wordt dat hij aanhangers van deze ketterij (Sabbat) ontvangt of op zijn minst hulp verleent, op straffe van excommunicatie wordt aangezegd dit na te laten. Ook is het hun verboden handel met hen te drijven middels koop of verkoop, zodat de betrokkenen doordat zij de noodzakelijke levensbehoeften ontberen, wel gedwongen worden berouw te hebben over hun verderfelijke weg."  

 

Zo ging het in heel Europa en vele duizenden christenen die de Sabbat in acht namen en de Feesten vierden, werden afgeslacht in Frankrijk, Spanje, en ook Noorwegen, waar men overigens tot 1415 na Christus de Sabbat in acht bleven nemen. Deze christenen die de Sabbat in acht namen en de Feesten vierden, zoals de Waldenzen, Sabbatati, Katharen, Albigenzen, Hugenoten, Lollards en vele anderen, werden vervolgd omdat zij geen gehoor gaven aan de wetten die door de Romeinse autoriteiten waren uitgevaardigd. pauselijke bullen en wetten tegen verjoodsing werden door koningen en Romeinse christenen in heel Europa opgelegd en er zijn honderden voorbeelden van hele gemeenschappen van sabbatvierders die werden afgeslacht. 

 

HOOFDSTUK 3 Vervolgd wegens: Houden van Shabbat